O smutku
Smutek to najgorsza pora dnia.
Smutek to najgorsza pora dnia.
Smutek potrafi zatroszczyć się sam o siebie, lecz by naprawdę się cieszyć, trzeba mieć kogoś, z kim się można podzielić radością.
Smutek kochanków jest pełen rozkoszy.
Smutek jest drzewem, a jego owocami łzy.
Nasze smutki są radościami naszych wrogów.
Nic nie jest dla człowieka bardziej nieznośne, jak pozostawać w zupełnym spokoju, bez namiętności, bez interesów, bez rozrywek, bez wysiłków. Czuje wtedy swą nicość, samotność, niedostateczność swych sił, swą zależność, słabość, pustkę. Niezwłocznie z głębi jego duszy wyjdzie nuda, ciemność, smutek, troska niezadowolenie, rozpacz.
Kobieta lubi, gdy mężczyzna jest smutny, gdyż smutek jest dowodem, że ma się serce.
Trzeba przeżyć wszystko, co jest nam dane. Cała radość i cały smutek. Nie wolno nam się od tego uchylić. Nie przeżyty smutek, przed którym uciekliśmy, i tak kiedyś nas dopadnie.