Ludzi można spostrzec
Ludzi można spostrzec zamykając oczy.
Cytaty, aforyzmy i sentencje pochodzące ze źródeł religijnych. Aforyzmy o bogu, cytaty świętych, duchownych.
Ludzi można spostrzec zamykając oczy.
Dotąd dwoje choć jeszcze nie jedno. Odtąd jedno choć nadal dwoje.
Tylko On może uciszyć lęk człowieka. Patrzcie na Jezusa głębią waszych serc i umysłów! On jest waszym nieodłącznym przyjacielem.
Człowiek nie może być tylko wychowywany. Musi wychowywać samego siebie, być dla siebie wychowawcą.
Miłość mi wszystko wyjaśniła, Miłość wszystko rozwiązała – dlatego uwielbiam tę Miłość, gdziekolwiek by przebywała.
Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj
Miłość, która jest gotowa nawet oddać życie, nie zginie.
Wczoraj do ciebie nie należy. Jutro niepewne… Tylko dziś jest twoje.
Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się – na próbę.
Wymagajcie od siebie choćby inni od was nie wymagali Jan Paweł II
Jak okręt bez sterów i kotwicy jest igraszką wiatrów, tak naszym rozumem miotają błędne myśli bez kotwicy wiaty.
Gdy żyjemy w nieprawości, natenczas choćby nam nikt nie złorzeczył, wtedy jesteśmy najnieszczęśliwszymi ze wszystkich; ale gdy o cnotę się staramy, wtedy choćby cały świat źle o nas mówił, będziemy najszczęśliwsi ze wszystkich.
Gdy ktokolwiek wyrządził ci przykrość, nie patrz na niego, ale na szatana, który go do tego nakłonił. Na szatana skieruj cały swój gniew. Temu zaś, który uległ szatanowi, okaż litość. Jeżeli tego nie uczynimy, na próżno i daremnie przyszliśmy na ten świat, a raczej przyszliśmy na nasze nieszczęście.
Ci są bogatszymi od wszystkich, którzy żądze bogactw przytłumili.
Bóg dał kapłanom taką moc, jakiej nie użyczył ani aniołom, ani archaniołom: tym, co mieszkają na ziemi, zlecił, by szafowali tym, co jest w niebie.
Modlić się znaczy dać trochę swojego czasu Chrystusowi, zawierzyć Mu, pozostawać w milczącym słuchaniu Jego Słowa, pozwalać mu odbić się echem w sercu.
Miłość jest siłą, która nie narzuca się człowiekowi od zewnątrz, lecz rodzi się w jego wnętrzu, w jego sercu, jako jego najbardziej wewnętrzna własność.
Jest w ciele ludzkim zdolność wyrażania miłości, tej miłości, w której człowiek staje się darem.
Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta.
Droga do celu to nie połowa przyjemności, to cała przyjemność.
Dopóki zwycięstwo jednych w klęsce drugich, dopóty żadna klęska nie jest ostatnia.
Człowieka trzeba mierzyć miarą serca – sercem.
Bogatym nie jest ten, kto posiada, ale ten, kto „rozdaje”, kto zdolny jest dawać.
Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się – na próbę.
Im więcej dajemy Bogu, tym więcej On sam się daje.
Człowiek dopiero wtedy wyznaje Bogu miłość, gdy zdolny jest wyznać, że wszystko dotąd w jego życiu było brakiem miłości.
Jeśli nie byłoby Boga, trzeba by go wymyślić.
Pierwotnym źródłem miłości jest Bóg.
Długi most miłości do Boga idzie do brzegu wieczności tylko przez kolejne, najbliższe filary, przez miłość bliźniego.
Niezbadane są drogi, na których Bóg odnajduje człowieka.